Reisimpressie - Magische reis in Ierland - Elly Bakker

App. in de trein met vriendin Corry en besef dat wanneer zij met de groep van Trienke ‘Veranderen voor Waarheid’ een weekend samen is, wij op de St.Patrick berg zijn. Op dat moment geeft een verliefd stel tegenover mij een hartstochtelijk kus. Voor mij een goed voorteken.
Wat gaat deze week mij brengen?

Ontmoeting groep (12) op vliegveld in Dublin.
Bij het diner geef ik mijn autobiografisch boek ‘Gekroond in blauw’ cadeau aan Jacqueline de reisleidster. Hierin staat o.a. mijn innerlijke beleving van de Mexicoreis 2009 beschreven.
Na het diner verdere kennismaking groep d.m.v. iets te vertellen over je naam.
Ik vertel over mijn naamgenoot Elly Bakker, die in 1992 overleden is, en waarmee ik, 2 maanden na haar overlijden, met haar gezin in aanraking kwam.
Dit door het uitspreken van een wens ”ik zou graag een weduwnaar willen ontmoeten”, kwam de weduwnaar met 5 kinderen op mijn pad.

We bezoeken eerst de Knowth grottempels met inscripties en tekeningen op de grote stenen rondom de grot. Gevoelsmatig doet mij dit niet zo veel.
Daarna Newgrange. Schijnt 500 jaar ouder te zijn dan Gizeh, maar wel met dezelfde energie voor mij. (reis Egypte 2005). Dit deed mij ook herinneren aan de Lemurische poort bij van Aramu Muru in Puno (Peru) op weg naar eiland Amantani 2010 wat voor mij een voorbode was van een sluitstuk van mijn innerlijk proces. In Newgrange doen we een meditatie. Voor mij de intentie om de zon/maan balans in mijzelf verder te helen.

Om acht uur zonsopkomst in mijn kamer, een mooie voorbode voor begin van de dag. De steen op Hill of Tara lijkt op een fallus. Ik voel mij aangeraakt bij de steen. De rillingen lopen door mijn lijf. Ik trek een meditatiekaart: ‘Kwetsbaarheid is een perfecte bescherming. Mezelf zijn is veilig’.
Bij Tara vraagt een groepslid waarom ik zo openhartig/uitgebreid verhaal vertel over mijn naam. Ik wil dit delen met de ander omdat ik het zelf zo bijzonder vindt, zoveel synchroniciteit in mijn leven. Mijn hart loopt er van over. Ook dat het komt omdat het soms teveel is voor mijn systeem zoveel binnen/buiten momenten. Ik geef aan dat, als zij in de buurt is, ik misschien dat niet meer moet doen. Zij zegt, ik bepaal niet of jij dat vertelt of niet. Dubbel hoor. Wanneer spreken/zwijgen.
Als ik alleen ben besef ik, dat ik gewoon moet doen wat in mij opkomt om te vertellen, anders doe ik mijn ZELF tekort. Dat is hoe ik ben en hoe ik in het leven sta.
Later in de week blijkt dat we beide in een geboorteproces verkeren. Ieder op zijn eigen trilling. We spiegelen elkaar het nodige.

Tijdens de meditatie in grot Fourknocks kunnen we ons mineraal, die we van thuis hebben meegenomen, laten opladen in het centrum van deze krachtplek.
Ik leg mijn beide ringen, de een met saffieren hart, die ik links draag en de ander, de slang met saffieren kern die ik rechts draag, met elkaar verbonden op de plek. Na afloop besef ik wat het doet met mij. Zie de verbinding van het m/v in mijzelf hierin terug. Ik vraag of ik nog iets zeggen mag omdat het al afgelopen was. Ik vertel over mijn saffieren hartje dat ik 3x kwijtgeraakt was en steeds weer terug vond. De eerste keer op het zwart granieten aanrecht, de tweede keer in een voorvak van mijn zwarte rugzak. De derde keer op het kersttafelkleed in 2009. Ik besef dat de cirkel rond is. De voorbodes van dit proces zijn begonnen in 2004, waarna ik mij bewust werd van een stuk onverwerkt verleden als zevenjarig meisje, vervolg in 2008 met de MM reis in Frankrijk waarin een ander onbewust stuk van een diep verleden naar boven komt. Later krijg ik van dezelfde reisgenote te horen dat ze mij hierin heel kwetsbaar ervaart. Terwijl ik gewoon weer iets van mijn verhaal vertel.
Besef dat ik mij niet liet weerhouden en toch weer iets vertel over mijn innerlijke belevingen.
Door het uit te spreken, wordt het bij mij daardoor nog meer helder wat er zich innerlijk afspeelt en het daardoor meer gestalte kan krijgen en ik mij meer bewust word, waar ik sta.
Toch heeft deze Ierland ont-moetingen mij bewust gemaakt van wat in mij nog om heling vraagt.
De ziel wil aangeraakt worden zoals dat door iemand in de groep benoemd werd.
Zo werd ook door iemand geadviseerd bij synchroniciteit niet te handelen of denken. Laten gebeuren, kijk, luister, geen oordeel, vul het niet in dan kan het zijn werk doen.
Rode draad in mijn leven, ga meteen in de handeling, inmiddels is mij duidelijk daarin niet meer zo impulsief op te reageren.

Hierbij gaat weldadige energie door mijn lijf als ik in de buurt van de steen sta. Jean Luc gaat met een muziekinstrument langs, wat de energie versterkt.

Op het dorpsplein in Westport wordt er een steentje tegen mijn schoen geschopt. Ik pak het op en zie er een 5-punt in. Een soort mensfiguur. Dit raakt mij.
Voor we de berg op gaan doen we een meditatie en trek Michael kaart nr. 44 ‘Je innerlijke leiding is echt en betrouwbaar’.
Vind op de top de berg een goudkleurig Christusfiguur zonder kruis. Wat een bijzondere vondst, te meer omdat ik in ‘Gekroond in blauw’ mijn kruis-weg heb beschreven.

Een groepslid geeft 's morgens aan dat je de witte kapel op de Croagh Patrick kan zien en dat er een mooie winkel in de straat is.
Ik ga kijken of ik de witte kapel kan zien. Daardoor loop ik langs de winkel en zie er LIBERTIES op staan, en besef waarom het groepslid mij hierop attendeerde.
Wat en mooi begin van de dag. En dat op 10-10.
Vandaag naar Achil eiland naar een bron en labyrint.

Bij aankomst zie ik allemaal symbolen in het landschap liggen gemaakt van witte stenen. Ik besluit een vlinder (mijn initialen EB) hiervan te maken i.p.v. het labyrint te gaan lopen. Ik loop de heuvel op nabij een bergstroom. Zoek stenen en vraag of de zon voor ons allen mag schijnen als ik klaar ben. Terwijl ik in de geur van de wierook sta, die vanuit het centrum van het labyrint naar mij toekomt, ga ik aan de slag. Eenmaal klaar maak ik er een foto van en zie in de display 15.15 staan. De zon breekt door en de lucht trekt helemaal blauw open. Dank U wel! Genietend van mijn pecanbroodje valt mijn oog op een (kwarts) steentje links van mij dat glinstert doordat de zon erop schijnt. Ik pak het op. Rechts van mij zie ik een ander mooi steen liggen (leisteen, zwart/goud /zilverkleurig, en stop die ook in mijn buideltje. Wat een prachtige cadeaus uit de natuur en besef: ik hoef niets meer te doen, ben klaar. Eenmaal in ons hotel zie ik dat de vlinder ook de vorm van het Keltisch kruis in zich draagt.
Het diner gebruiken we met een deel van de groep in een restaurant met naam Sol Rio. Bij binnenkomst komt het Ave Maria van Beyonce uit de luidspeakers en daarna nog een Ave Maria gezongen door een man. Wat een bijzondere samenloop van omstandigheden.

We komen bijtijds in Clifden aan. Ga buiten in het zonnetje zitten en val in slaap. In de namiddag rijden we voor een wandeling naar de kust.
Daar aangekomen lopen we door een soort kasteelpoort. Even later naderen we een menhir. Jacqueline loopt naast mij en zegt: “ We gaan door de poort” en ik besef we lopen energetisch door een poort. Links van ons, achter een met prikkeldraad aan beide zijde van een pad, staat de andere menhir. Iedereen heeft oog voor rechter menhir maar links staat er nog een. Die krijgt mijn aandacht.
Bij de rechter menhir doen we een afsluitingsritueel. We vormen een ring rondom deze. Ik dank Ierland en wat deze reis mij heeft laten zien. Het voelt, gezien de tekens, als een afronding van. De cirkel is rond.
Diegene die links van mij staat geeft aan dat het voor haar nog maar net begint. Mijn oog valt op een goudkleurig hart in de menhir en besef ik ben aangekomen bij mijn hart. Jean Luc stelt nog een ohm klank voor. Maar ik ben stil, stil wat mij ten deel valt. Ik maar er een foto van, wat een mooie afsluiting van de reis.
Bij het verlaten van deze plek, gaande door de kasteelpoort laat een reisgenote een gevonden muntstuk van chocolade zien. Dit herinnert mij aan de overgang van de Styx, (wie betaald de veerman), overgang ander leven, wat mij al eerder is getoond.

Onderweg bezoeken wij Clonmacnoise een magisch klooster met 7 kerken.
Na afloop trekken we hier ook een kaart. Ik trek een kaart met o.a. het woord ‘fouten maken’, ik kan er niet zoveel mee. Trek later nog en kaart met het woord ‘schaamte’. Dit heb ik volgens mij al achter mij gelaten. Nog maar een kaart waar commentaar opkomt uit de groep. Dit is niet gebruikelijk maar laat mij er toch niet van weerhouden. ‘Geduld met mijzelf’ staat er op. Toen viel het kwartje. Jacqueline zag het als de rode draad die door mijn leven ging.
Bij het afscheidsdiner staat er op mijn kassabon € 35,35. Wat een mooi afsluiting.

Op 15 oktober had ik het steentje wat in de zon begon te glinsteren zonder erg op de brochure van Magicaltours gelegd. In de avond krijg ik bezoek. Een van hen ziet het liggen en maakt er een foto van voor zijn dochter, die een werkstuk had gemaakt over menhirs. Ik zie wat dit steentje mij wil zeggen.
Ik liet daarna de foto op mijn iphone zien, de foto van het goudkleurig hart, wat ik in de menhir gezien had bij ons afscheidsritueel.
Ik had die met mijn mobiel gemaakt en deze kreeg extra aandacht omdat er steeds alleen bij die foto een gevuld blauw hartje eronder verscheen terwijl de andere foto’s gemarkeerd werden met een ongevuld blauw hart. Elise, mijn dochter zei: ”dat is je favoriete foto”. Ik wist niet eens hoe dat werkt.
Ik laat deze foto aan beide zien die links en rechts van mij zitten. Daardoor zag Marry de foto vanuit een andere hoek en zegt: ” ik zie helemaal geen hart. Ik zie een gezicht”.
Dit gaf een nieuw beeld die mij nog een extra innerlijke bevestiging gaf van het afsluiten met een kroon op een fase in mijn leven.

Lieve Jacqueline en Jean Luc, bedankt voor deze mooie reis.
Magicaltours een poort naar het hart.