Reisimpressie - Ontdek de kracht van klank en meditatie - Anna Zeeuwe

Aangekomen op La Flotte was ik chagrijnig van de busreis, ergerde ik me aan het geluid van de voetstappen in het grind en vroeg ik me af of ik wel zou uithouden in deze groep mensen die ik niet zelf had uitgekozen.
Gelukkig was het eten fantastisch, had de masseur gevoelige handen en had ik een grote kamer voor mezelf.
Maar wat kwam ik eigenlijk doen, waarom de keuze voor klank en meditatie? Bij de eerste workshop heb ik gezegd dat ik mezelf wilde toestaan wat ik me lange tijd had onthouden.Tijdens het kennismaken met de klankschalen gebruikte Jean-Luc de kristallen klankschaal en deze glasheldere toon (corresponderend met welke chakra?) snerpte door mijn lijf. De volgende dag heb ik het klankbad ondergaan. Het zingen deed me denken aan de prachtige gregoriaanse zang van vroeger in de kerk en dat voelde als balsem voor mijn ziel.

Daarna ben ik steeds vrolijker geworden en werd de grijns op mijn gezicht steeds groter. Ook anderen heb ik zien opengaan. Ik vond het prachtig om te zien hoe maskers afgingen en het "ik doe" en het "ik heb" veranderde in "ik ben". Ik heb genoten van het samenzijn, van het alleen zijn, van de bloemen, de vlinders, het ruisen van de blaadjes in de bomen, de zwaluwen, de sterren, het blauwe meer, de kinderen in de draaimolen en de muzikanten op de markt.
De workshops met Jean-Luc waren een ervaring apart: intiem, delicaat, met respect voor elkaars grenzen waarbij Jean-Luc de fijnzinnige sturende factor was. Onze laatste bijeenkomst bestond uit een reisje naar een mystieke grot. Het begon leuk: gezellig in het busje, gezellig wandelen in Foix, gezellig pick-nicken aan een rivier met bloemetjes, Maar toen begon een slopende klim (voor mijn doorrookte longen) in de hitte naar de grot en daarna nog naar "dat gat". Ik wil het geheim van de grot intact laten, maar ik ben zo snel als een klipgeit naar buiten geklauterd, in het licht, met het vreugdevolle gevoel te willen leven in plaats van te overleven.

Ik dank Jean-Luc en Jacqueline, die elk met hun eigen energetisch veld, deze reis naar binnen hebben mogelijk gemaakt. Ik dank iedereen die ik heb mogen leren kennen en die me een stukje vergezeld hebben op mijn pad naar vrijheid. Tenslotte dank ik mezelf omdat ik dit mezelf cadeau heb kunnen en durven doen.

En het knarsende grind en de busreis terug? In plaats van me te ergeren aan het geluid ben ik gaan luisteren en soms wist ik zelfs wie er aan kwam. Helaas kon de buschauffeur mijn gevoel voor humor niet waarderen en dat is niet meer goedgekomen. Echter, aangekomen in Amsterdam hield een mooie jongen de liftdeur open; zei een schatje bij de bushalte enthousiast dat we bij elkaar in de bus hadden gezeten; hielp een dame me bij het uitstappen met mijn koffer en droeg het vriendje van het buurmeisje deze naar boven.
En nu is het verhaaltje uit en ga ik stoppen met roken. Inshallah.